Het Driekoningenpad is een wandeling van 4,7 kilometer lang. Deze wandeling neemt je mee langs o.a. Kasteel d'Aertrycke en de Wijnendaledreef
Haal de bijhorende kaart gratis af in het Vrijetijdshuis.
Routebeschrijving:
Onze wandeling start op de parking voor de kerk van St.-Jozef Arbeider.
Links naast de kerk ligt het parochiehuis 'De Biekorf'. Eind 1800 bestond het St.-Jozef Arbeider uit een erg losse en verspreide bebouwing. Tot aan de Tweede Wereldoorlog bepaalden een aantal belangrijke locaties het tempo van het dagelijks leven.
Je kon hier destijds twee herbergen vinden: 'de Drij Koningen' en "Vijfwege'.
Vlak voor de kerk ligt een verkaveling. Die kwam er na 1973. Daar stonden vroeger steenbakkerijen waar de lokale inwoners hun dagen sleten.
In 1963 werd de kerkelijke parochie gesticht waarna de wijkkerk werd gebouwd.
De Zeeweg, ooit een drukgebruikte Romeinse heerweg die de verbinding maakte van Oudenburg-Kortrijk, brengt ons tot aan kasteeldomein d'Aertrycke. Links van de Zeeweg bemerk je een deel van het grote stuk land dat 'Verloren Cost' wordt genoemd. Dit uitgestrekte boscomplex tussen de Steenveldstraat en de Sparappelstraat behoorde tot het vroegere domein van Wijnendale. Na de Franse Revolutie werd het openbaar verkocht aan verschillende grootgrondbezitters. Joseph en zoon Eduard de Pottere kochten het grootste deel van het gebied en bebosten het na 1830-1840. Na de dood van Eduard de Pottere werd het domein opgesplitst: de familie de Pottere bleef eigenaar van het gebied ten zuiden van de Moubeek, terwijl het noordelijk deel met het landhuis d'Aerdenhutte eigendom werd van August de Maere.
Het stuk grond wordt 'Verloren Cost' genoemd omdat er bijzonder weinig kiemkracht in de grond zit. Vele boeren trachtten gewassen te verbouwen op deze velden, maar de opbrengst was steeds mager. De 'Verloren Cost' kreeg snel haar naam.
Van aan het grote smeedijzeren hek langs de Zeeweg heb je reeds een prachtig zicht op het neogotisch kasteel en de vijver. Het kasteel werd in 1869-1871 gebouwd op de restanten van het chalet d'Aerdenhutte. Architect was de befaamde Joseph Schadde. Tot zijn meest bekende projecten behoren de wederopbouw van de Antwerpse Beurs, evenals het voormalige tweede station van Brugge. Opdrachtgever August de Maere werd later wegens zijn verdiensten bij de ontwerpfase van de Zeebrugse haven geadeld tot 'baron de Maere d'Aertrycke'.
In 1991 kwam er een overeenkomst tussen de familie de Maere d'Aertrycke, het West-Vlaams Provinciebestuur en de man achter Rock Torhout: Noël Steen. Doel van de overeenkomst was enerzijds het park openstellen voor het publiek en anderzijds in en rond het kasteel een internationaal congrescentrum uitbouwen.
We stappen even door en trekken net voor de parking over het nieuw aangelegde pad. De vijver laat je rechts van je liggen. Je krijgt er een duidelijk beeld van het door architect Fuchs aangelegde park. In 1861 wordt diezelfde Louis Fuchs door de Belgische koning Leopold II gevraagd om het Leopoldpark in de toonaangevende badstad Oostende te ontwerpen.
Rechts krijg je een schitterende inkijk op het kasteel. Je kan het nieuw aangelegde stuk inwandelen waar de Provincie investeerde in een prachtig nieuw speeldomein. Hier ga je rechtdoor, richting Wijnendaledreef. Vergeet echter niet even rechts te kijken; je ziet er een laat-19de eeuwse duiventoren, een unicum in de streek.
De Wijnendaledreef: een prachtige dreef met uitzicht op het Verloren Kost van de familie de Pottere en het achterliggende bos van het kasteeldomein. Je slaat linksaf richting het wandelpad naast de Moubeek. Volg dit pad tot op het einde.
Op het einde van het pad ga je linksaf. Linksaf nu, de 'groene 62' op. Deze oude spoorwegbedding werd tot 1963 gebruikt voor personenvervoer (Torhout-Oostende) en tot 1967 voor goederenvervoer. Hier vergasten we je op een uniek landschap met weiden, bosranden en rechte beukendreven. Mooi! De schrale zandgronden werden pas gedurende de laatste halve eeuw door de familie de Pottere omgevormd tot weiden voor hun uitgebreide veestapel en melkfabriek Kosto. Voorheen trof men hier een immens heidegebied waar veldsteen ontgonnen werd (vandaar de naam 'Steneveld' en 'Steenveldstraat').
Op het einde komt u aan op het voetbalveld. Dit is het sein om de bedding te verlaten en via de Steenveldstraat terug naar het startpunt te wandelen.
